Evet,bugün kuzenimin nişanından döndük.Nişan 5 dakikalık bir iş olsa da sonrası baya bir sancılı.Çocuklar oraya buraya gidip el öpmekten ne bir şey yiyebildi,ne de içebildiler.
En son biz kadınların oturduğu odaya geldiler de Allah'tan,önlerine bir tabak yiyecek bir şeyler konuldu.Tabii kuzenimin istediği çay 45 dakika sonra gibi kısa (!) bir süre içinde gelse de,saatler sonra boğazlarından bir iki lokma bir şeyler geçti.
Biz erkek tarafıydık.
Nişanı kız tarafı yapsa da ellerinde kutu kutu hediyeler ve yiyeceklerle giren taraf yine bizdik.Geleneklere tam hakim değilim ama düğünü zaten biz yapacağız,niye artı olarak nişana da bir şeyler götürüyoruz?Düğünden sonra zaten züğürte döneceğiz.Abartmanın manası ne?
Erkeğe saati verildi,kıza takıları.Dualar okundu,nişan kesildi sohbet muhabbet edildi.Fakat gelin bir de bana sorun.Hiç sevmem zaten böyle kasıntı ortamları.Eğer kuzenim falan olmasa saniyesinde terk ederdim orayı.Hatta hiç gelmezdim,daha az acı çekerdim.
Bütün hanımlar şıkır şıkırdı.Ben o kadar abartmamıştım ama 'Aaa,keşke böyle yapsaymışım.' da demedim.Halimden gayet memnundum.
En uzun fasıl fotoğraf faslıydı.Tamam fotoğraf çekinmek iyidir,güzeldir ama niye biz ayaklandığımız sıra çekinesiniz geliyor?
Fotoğraf çekinmekten nefret ediyorum.Özellikle böyle özel günlerde.Baya zorladılar fakat girmedim kadraja.Hep çeken taraf oldum.Ta ki son fotoğrafa kadar.''SeRa,bu fotoğrafta sen de çıkıyorsun ona göre!'' dedi kuzenim.Cıkcıklayıp kendimi yerlere atsam da zorla çekindim tabii.Kuzen sonuçta.Boru değil.
Baktığım fotoğraf ise her zamanki gibi.Yav kardeş,ben fotojenik değilim diyorum,anlatamıyorum kimseye.Sonra herkes yanımda tatliş tatliş çıkarken ben sanki geçen bir tren var,ona bakıyorum gibi bir görüntü çıkıyor ortaya.
Genç kızsın tabii.Seni o ortamda rahat bırakırlar mı?
'Kızım sen nişanlı mısın?'
'Bu güzellikle açıkta kalmazsın bak.Şimdiden vedalaş ailenle haha.'
'Benim bir oğlan var ama...'
Yani istemeden düşünmedim değil.Ben şimdiye kadar kimseyle ciddi bir şekilde ilgilenmedim.Karşıma öyle biri de çıkmadı.Zaten planlarım Everest'i aşar,eğer evlenirsem hiçbirini yapamam zaten.Ama olacak eninde sonunda.
Gelin kıza baktım,çökmüş valla.Yüzünde tek bir gülümseme görmedim nişan bitene kadar.Ağzına bir iki bir şey attı,anca öyle tebessüm etti.Yani ben bu kadar şeye katlanabilir miydim acaba?Ya da benim takım nasıl bir takı olurdu?Ya da elbisem?Uzun mu olurdu,kısa mı?Saçlarım?Topuz yapmazdım zaten.Peki nişanlım?O nasıl giyinirdi?Yani belli ne giyineceği de ne renk olurdu?Falan fişman.
Arada kurcaladı aklımı böyle düşünceler.Kendim de biraz garipsedim çünkü şuana kadar hiç böyle şeyler düşünmemiştim.
Alacağım damat,sana sesleniyorum!Nişanı yaparken aynı hediyelerden ben de istiyorum ona göre!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder